sevgi dolu, yardımsever, merhametli yanımla nefret dolu yanımın tam ortasında sıkışıp kalmamın bilmem kaç yüzüncü gününde, kafamı duvara sertçe vurup patlatmak istiyorum. öz bilincin insana bu denli zarar verebileceğini kim düşünebilirdi ki? şu dünyaya yüzlerce güzel şey bırakmak mı yoksa gün geçtikçe boka batan insanoğlu için kılımı bile kıpırdatmamak mı? bu soruların ismi ''ergenlik tribi'' falan değil. yaşadığım şey tamamen çağımızın vebası.
yaptığım şeylerin çoğundan, yaşıtlarımdan nefret ediyorum. sikik dertlerimizden, hiçbir işe yaramayışımızdan, yaratıcılığımızın sıfıra denk olmasından, kendimize hiçbir şey katamamamızdan, şımarık çocuklarınızdan ve görgüsüzlüğünüzden nefret ediyorum. gerçekten acıdığım şeyler varsa, onlar da, üzerine bastığımız toprak, boğduğumuz hayvanlar ve soluduğumuz havadır. başka hiçbir şey değil. keşke herhangi bir denizin içinde balık olsaydım diyeceğim ama, denizlerin de içine sıçtınız.
insanoğlu, hiçbir boku hak etmiyorsun. umarım mucizevi ve tanrısal bir şey olur da, hepimiz yok oluruz. tüm o kaos sona erer ve dünya gerçek sahiplerine kalır.
yaptığım şeylerin çoğundan, yaşıtlarımdan nefret ediyorum. sikik dertlerimizden, hiçbir işe yaramayışımızdan, yaratıcılığımızın sıfıra denk olmasından, kendimize hiçbir şey katamamamızdan, şımarık çocuklarınızdan ve görgüsüzlüğünüzden nefret ediyorum. gerçekten acıdığım şeyler varsa, onlar da, üzerine bastığımız toprak, boğduğumuz hayvanlar ve soluduğumuz havadır. başka hiçbir şey değil. keşke herhangi bir denizin içinde balık olsaydım diyeceğim ama, denizlerin de içine sıçtınız.
insanoğlu, hiçbir boku hak etmiyorsun. umarım mucizevi ve tanrısal bir şey olur da, hepimiz yok oluruz. tüm o kaos sona erer ve dünya gerçek sahiplerine kalır.
Ölüyoruz ne olacak?
YanıtlaSil